بیائیم بهتر بدانیم وآموخته هایمان را بررسی کنیم(14)

چرا عروس روی صورتش تور می گذارد؟

در مورد تاریخچه پیدایش این سنت، داستان های زیادی روایت شده است. ولی به هر حال تمام این داستان ها به دوران باستانی بر می گردد.
می دانید که در زمان های قدیم، در میان خیلی از اقوام، رسم بود که صورت عروس را از چشم شوهر اینده اش تا رسیدن روز عروسی پنهان می کردند، مثلاً این سنت در مصر متداول بود که تا روز عروسی، داماد نمی توانست صورت عروس را ببیند! و باز کردن صورت عروس خود قسمتی از تشریفات عروسی را تشکیل می داد. این رسم در میان عرب ها و هندوها و سایر اقوام آسیائی و اروپائی هم متداول بوده است.
رومی ها و عبری های اولیه هم تور روی صورت عروس را به عنوان یکی از تشریفات عروسی می دانستند. بعضی از این تور یا روبندها آنقدر بزرگ بوده اند که تمام بدن عروس را می پوشاندند. بعد از تمام شدن مراسم عروسی این روبندها کنار گذاشته می شد تا روز مرگ همسر که دوباره آنها استفاده می شد.
البته امروزه، گذاشتن تور روی سر عروس، فقط به این دلیل است که هر چه بیشتر جنبه شاعرانه و جالبی به ظاهر عروس داده و او را زیباتر و معصوم تر جلوه دهد.

  چه موقع ساختن خانه متداول شد؟

لغت «خانه» به معنی جائی برای سکونت است. در ابتدا که بشر هم، مانند مخلوقات دیگر شروع به جستجوی یک جای سر پوشیده و امن برای زندگی خود کرد، اسم این جای سر پوشیده را «خانه» گذاشت. بعداً بشر شروع به توسعه محل سکونت خود از جهات مختلف کرد.
معلوم نیست که چه نوع خانه ای اول پدید آمده، اما دو نوع از ابتدائی ترین انواع خانه عبارت بوده از مسکن بالای درخت و منزل توی غار.
در جاهای گرمسیری برای بشر، آسان بود که در بالای درخت زندگی کند و مدل این نوع خانه هم با این شکل بود که با خم کردن و گره زدن شاخه ها ابتدا یک چیز شبیه یک داربست چوبی می ساخت. بعد روی این داربست را با شاخ و برگ درختان و علف و این جور چیزها می پوشاند.
بشر اولیه، با زندگی در این نوع خانه، از مزاحمت سیل و باران و آفتاب و یا حیوانات وحشی که قادر به بالا رفتن از درخت نبودند تا حدی در امان بود.
اما در آب و هوای سرد، این نوع خانه یعنی خانه بالای درخت، مناسب نبود. بنابراین در این نقاط، بشر از غارها برای سکونت خود استفاده می کرد که معمولاً هم همیشه آتش جلوی در ورودی غار بر می افروخت. بشر غارنشین، اولین درس ساختن دیوار سنگی را موقعی فرا گرفت که از گذشتن چند سنگ جدای روی هم یک در برای ورود به غار ساخت.
قدم بعدی، عبارت از درست کردن غار بود. بدین معنی که با کندن حفره ای در دل یک تپه یا کوه یک غار کوچک ایجاد می کرد. تکامل بعدی پیدا کردن یک حفره طبیعی در زمین بود که آن را وسعت داده و سپس یک ساختمان سنگی در اطراف این حفره می ساخت. در نقاط مختلف دنیا، خانه هائی که ساخته شد، طبیعی است که مناسب با نوع آب و هوا و فعالیت مردم آن منطقه بود. در اروپا، اولین خانه چهار گوشه (به جای مسکن مدور) با چهار بیر چوبی که در چهار زاویه قرار داشت، ساخته شد. از شاخه ها یا نهال های جوان که به هم می پیچیدند، برای قرار دادن بین این تیرهای چوبی استفاده می کردند.  

  گاز برای اولین بار چه موقع مورد استفاده قرار گرفت؟

بشر می تواند گاز را از یک جاهائی که طبیعت ذخیره کرده است به دست بیاورد و یا خود، آن را تولید کند. حالا در اینجا چگونگی تولید یا ساختن گاز را توسط بشر برایتان توسط شرح می دهیم. اگر یک چپق گچی را با گرد زغال سنگ پر کنیم و سر آن را هم با گچ بپوشانیم، بعد آن را در یک گرمای خیلی زیاد حرارت بدهیم، می بینیم که از سوراخ ساقه چپق، دودی شروع به خارج شدن می کند و خروج این دود به زودی متوقف می شود. حالا اگر یک اشعه را زیر این چپق نگاهداریم، گازی که از خارج می شود، به صورت یک شعله کمرنگ و دائمی شعله ور می گردد. بنابراین، همین آزمایش کوچک مراحل و طرز تشکیل گاز زغال سنگ را نشان می دهد.
در سال 1792 یک مهندس اسکاتلندی که «ویلیام مورداک» نام داشت، برای اولین بار از گاز مصنوعی، استفاده کرد. او گاز تولید شده از زغال سنگ مشتعل را تصفیه کرده و با استفاده از لوله ای از این گاز برای روشنایی خانه مسکونی خود استفاده کرد. چند سال بعد هم از همین روش برای روشنایی کارخانه ای در بیرمنگام استفاده نمود.
در ایالت متحده امریکا. گاز مصنوعی قبل از گاز طبیعی، برای ایجاد روشنائی به کار می رفت. در1812، «دیوید ملویل»، از گاز زغال سنگ در بالتیمور مری لند خیابان های شهر را با استفاده از گاز مصنوعی روشن کردد. گاز طبیعی برای اولین بار در «فردونیا» نیویورک، در 1821 به کار رفت.
امروزه، از گاز طبیعی بیشتر از گاز مصنوعی، استفاده به عمل می آید. واضح است که این، به علت کشف منابع تازه گاز می باشد. توسعه استعمال مختلف گاز در زندگی روزمره و کارخانه ها و غیره و پیشرفت و ساخت انواع جدید لوله کشی ها این امکان را فراهم کرده که بتوانند این منابع گاز را به شهرهای بزرگ متصل کنند.  

  اثاثیه یا مبلمان منزل چه موقع برای اولین بار به کار رفت؟

اثاثیه منزل عبارت از چیزهائی هستند که انسان برای نشستن یا خوابیدن و یا غذا خوردن از آنها استفاده می کند. در دورانی که بشر غارنشین روی پوست گرگ روی زمین می خوابیده است، این پوست مثلاً اثاث او محسوب می شده است. و یا موقعی که یک جعبه از چوب خام را برای نگهداری وسایل استخوانی خود ساخت، با این کار اولین صندوق ساخته شد.
اولین سابقه ای که ما از اثاثیه منزل داریم، به زمان مصری ها باز می گردد. حداقل 4000 سال قبل، مصری ها از صندلی و میز و چهار پایه و صندوق چوبی استفاده می کرده اند.
بعضی از این صندلی ها، دارای پشتی بلند و بازو بوده اند. که نقش سر حیوانات روی آنها کنده می شده است. بقیه صندلی ها به شکل یک چهار پایه ساده مربع با پایه های (مثل چهار پایه پیک نیک) بوده است. تختخواب های مصری ها، عبارت از یک چهار چوب ساده و غالباً بسیار کوتاه بوده است. مصریها، از بالش استفاده نمی کرده اند، به جای آن متکای چوبی یا عاجی به کار می بردند.
بابلی ها و آسوری ها هم صاحب اثاثیه ای بوده اند که خیلی استادانه و هنرمندانه ساخته می شده است. پادشاهان و ملکه های قدیمی روی تختخواب های بلند می خوابیده اند که عسلی هم داشته است. یا در روی صندلی های پشت بلندی نشسته و روی میزهای بلندی غذا می خورده اند.
زندگی در یونان قدیم خیلی ساده بوده است، و تمام اسباب منزل یک فرد یونانی را فقط تختخواب و صندلی و یک میز سبک برای غذا خوردن تشیکل می داده است. در موقع غذا خوردن، مردها معمولاً روی نیمکت های کوتاهی استراحت می کردند و زنها هم روی صندلی می نشسته اند، نمونه تختخوابشان هم شبیه تختخواب های مصری بوده است.
رومی ها هم بعداً سبک یونانی ها را تقلید کردند. ولی چون دوست داشتند که بیشتر خانه هایشان را با چیزهائی پر کنند که جنبه تزئینی داشته باشد؛ بنابراین به اثاثیه بیشتری احتیاج داشتند. پس کمد را به وجود آوردند، که اسباب های اضافیشان را توی آن بگذارند. آنها هم صندوق های چوبی کنده کاری و نقاشی شده به کار می برده اند. میزهای آنها، بیشتر از فلز یا عاج یا از جنس سنگ های تزئینی بوده است.

  چه مدتی است که بشر تختخواب می سازد؟

هیچکس به درستی نمی داند که اولین تختخواب دنیا را چه کسی ساخته است؟
ولی چیزی که می دانیم این است که ایرانیان، آسوری های قدیم، مادها و دارای تختخواب هایی بوده اند که کاملاً استادانه ساخته شده است. این تختخواب ها که معمولاً از سنگ و چوب یا فلز ساخته می شدند، دارای نقش و نگارها و تزئینات بسیار زیبا و جالبی بوده اند.
مصری های قدیم تختخواب های چوب به کار می برده اند و چهارچوب چوبی به کار می برده اند که در قسمت بالای سر آن یک تخته یکپارچه ای نصب می شده است. و رویه ی تخت را از بندهای چرمی صلیب وار می پوشاندند و روی این بندهای چرمی پوست انداخته می شده است.
چهارچوب این تخت ها، از چوب های گرانقیمت یا عاج یک پارچه تهیه می شده و پایه های تخت هم تماماً یا از نقره بوده یا از برنز.
رومی ها دارای تختخواب های بلندی بوده اند که با چند پله به زمین متصل می شده و احتمالاً هم آنها بودند که برای اولین بار تختخواب دو نفره را متداول کردند. این تختخواب پرده های گرانقیمت داشته و استادانه تزئین می شده اند. معروفست که یکی از امپراطوری های رومی تختخوابی از نقره خالص داشته است!
در قرون وسطی بسیاری از مردم در روی تختخواب هائی می خوابیده اند که به صورت یک فرش بوده که روی کف اتاق پهن می کرده اند و یا فرشی که روی نیمکت می انداخته اند. تشک هائی که از پر یا پشم یا مو بوده اند، روی این فرشها می انداخته و احتمالاً از یک تکه پوست هم به عنوان لحاف استفاده می کردند.
بعداً در قرن سیزدهم تختخواب جنبه زییاتر و اشرافی تری پیدا کرد. در این دوره چهارچوب تخت ها از چوب بود که با نقاشی و کنده کاری و سایر تزئینات جالب، آن را زینت کرده اند.
بعد، یک نوع تختخواب پدید آمد که از سقف آویزان شده و یا به دیوار بسته می شد. به زودی تمام انواع تختخواب های بزرگ و اصیل مخصوص استفاده ثروتمندان، یکی پس از دیگری طرحریزی شدند و بدین ترتیب تختخواب به صورت یکی از اجزاء اصلی اثاثیه خانه درآمد.  

  اولین « بازار مکاره » دنیا چه موقع به وجود آمد؟

وقتی عبارت «بازار مکاره» را به کار می بریم، در حقیقت مقصودمان یک نوع «نمایش» است. بازار مکاره یکی از قدیمی ترین و متداول ترین معنی فروش و تجارت کالاهاست. این نمایش کالاها یعنی همان تشکیل بازار مکاره غیر از جنبه معامله و فروش کالاها، برای یک مقصود دیگر هم است. یعنی این نمایش ها در واقع برای نشان دادن پیشرفت های صنعتی و هنری یک ناحیه بخصوص یا یک دوره و عصر معینی هم می باشد.
اولین نمایش کالا یا اولین بازار مکاره جهانی «نمایشگاه بزرگ کارهای دستی همه ملل» بود که در «هایدپارک » لندن در سال 1851 تشکیل گردید.
این نمایشگاه در یک بنای عظیم به نام «کریستال پالاس» یا قصر بلور ترتیب یافته بود. ساختمان این نمایشگاه ثابت و دائمی از آهن و شیشه درست شده بود. که بیشتر شبیه یک گلخانه عظیم بود. ولی متاسفانه این بنای جالب در سال 1936، بر اثر یک حادثه آتش سوزی، از بین رفت.
اولین نمایشگاه بین المللی ایالات متحده هم در نیویورک بود که در سال 1853 بر پا شد. ولی با وجود این که 5000 صاحب کالا در این نمایشگاه شرکت کرده بودند، که در حدود نیمی از این عده از 23 کشور خارجی بودند، این نمایشگاه یا بازار مکاره چندان موفقیتی به دست نیاورد.
اولین نمایشگاه بزرگ ایالات متحده «سنتنیال» در فیلادلفیا و پنسیلوانیا، به سال 1876 بود، که به خاطر یاد بود صدمین سالگرد امضای «اعلامیه استقبلال» برگزار شد. و در این نمایشگاه بود که برای اولین بار، هزاران نفر از مردم، از تولیدات و محصولات تمام ملت که در این نمایشگاه گرد آمده بود، بازدید کردند. مثلاً مخترع معروف «الکساندر گراهام بل» اختراع خود یعنی «تلفن» را برای اولین بار در این نمایشگاه، به معرض بازدید عموم گذاشت.
سایر نمایشگاه های معروف، عبارتند از «فستیوال بریتانیا» که در سال 1915 به خاطر برگزاری جشن سالگرد «نمایشگاه بزرگ انگلیس » در سال 1851، تشکیل شد. بالاخره یکی از نمونه های بسیار جالب و موفقیت آمیز این نوع نمایشگاه ها، اگر یادتان باشد، همان نمایشگاه معروف «اکسپو 67» بود که در کانادا تشکیل گردید.